آثار و اندیشه‌های هوشنگ پورکریم

اسحاقی، پ. (۲۰۰۸، ۲ ۲). انسان شناسان متخصص ایران (۳۷): هوشنگ پورکریم. بازیابی از انسان شناسی و فرهنگ: http://anthropology.ir/article/3609.html

بلوک‌باشی، ع. (۱۳۵۴). فرهنگ، جامعه و ساخت اجتماعی. مردم‌شناسی و فرهنگ عامه، ۲، ۲-۱۰.

بلوک‌باشی، ع. (۱۳۸۱). هوشنگ پورکریم. نامه انسان شناسی، ۲، ۲۰۷-۲۱۲.

پورکریم، ه. (۱۳۴۱). فشندک به ضمیمه جغرافیای طالقان. تهران: انتشارات موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران.

پورکریم، ه. (۱۳۴۲). دهکده سیاه مرز کوه. هنر و مردم، ۱۲، ۲۸-۴۶.

پورکریم، ه. (۱۳۴۲). سنگ مزارهای ایران. هنر و مردم، ۱۲، ۳۰-۳۹.

پورکریم، ه. (۱۳۴۲). نقش و نگارهای ایران. هنر و مردم، ۹، ۱۱-۱۹.

پورکریم، ه. (۱۳۴۳). سنگ قبرهایی از ده فشندک. هنر و مردم، ۲۳، ۲۷-۲۹.

پورکریم، ه. (۱۳۴۴). پاوه. هنر و مردم، ۳۲،۳۳، ۸-۱۲.

پورکریم، ه. (۱۳۴۴). نقش و نگار سفالینه های لاهیجان. هنر و مردم، 39،40، 31-38.

پورکریم، ه. (۱۳۴۵). ترکمن‌های ایران. هنر و مردم، ۴۱،۴۲، ۲۹-۴۲.

پورکریم، ه. (۱۳۴۵). دهکده حجیج. هنر و مردم، ۴۷، ۳۴-۴۶.

پورکریم، ه. (۱۳۴۵). دهکده زیارت. هنر و مردم، ۴۸، ۱۱-۲۹.

پورکریم، ه. (۱۳۴۶). آلاشت زادگاه اعلی‌حضرت رضا شاه کبیر. هنر ومردم، ۶۵، ۳۰-۴۸.

پورکریم، ه. (۱۳۴۶). ترکمن‌های ایران (5). هنر و مردم، ۶۴، ۵۵-۶۲.

پورکریم، ه. (۱۳۴۶). ترکمن‌های ایران 4. هنر و مردم، ۶۳، ۲۵-۳۳.

پورکریم، ه. (۱۳۴۶). ترکمن‌های ایران بررسی زمینه‌های اجتماعی. هنر و مردم، ۶۱-۶۲، ۴۸-۶۴.

پورکریم، ه. (۱۳۴۷). آلاشت زادگاه اعلی‌حضرت رضاشاه کبیر. تهران: انتشارات وزارت فرهنگ و هنر.

پورکریم، ه. (۱۳۴۷). اینچه بورون. هنر و مردم، ۷۱، ۴۳-۵۶.

پورکریم، ه. (۱۳۴۷). اینچه بورون. هنر و مردم، ۷۳، ۲۵-۴۱.

پورکریم، ه. (۱۳۴۸). ازدواج و عروسی و مراسم کشتی‌گیری در اینچه ‌بورون. هنر و مردم، ۸۴، ۴۳-۴۹.

پورکریم، ه. (۱۳۴۸). آیین چهارشنبه سوری در ایران. هنر و مردم، ۷۷،۷۸، ۱۲-۲۹.

پورکریم، ه. (۱۳۴۸). پاز زادگاه فردوسی ۱. هنر و مردم، ۲۴-۳۱.

پورکریم، ه. (۱۳۴۸). جامه‌ها و هنرهای عامیانه در اینچه بورون. هنر و مردم، ۷۹، ۴۱-۵۲.

پورکریم، ه. (۱۳۴۸). کردان باچوانلویی قوچان. هنر و مردم، ۸۸، ۲۳-۲۹.

پورکریم، ه. (۱۳۴۹). دهکده رامشین. هنر و مردم، ۹۰، ۵۴-۶۸.

پورکریم، ه. (۱۳۴۹). دهکده سما. هنر و مردم، ۹۵، ۳۱-۴۴.

پورکریم، ه. (۱۳۵۳). نقش و نگارهای عامیانه‌ی ایران و اهمیت گردآوری و بررسی آن‌ها. فرهنگ شناسی و فرهنگ عامه مردم، ۱، ۲۲-۲۹.

پورکریم، ه. (۱۳۵۴). جفت واحد تولید سنتی کشاورزی در ایران. فرهنگ شناسی و فرهنگ عامه مردم، ۲، ۲۷-۳۹.

پورکریم، ه. (۱۳۶۱). سیاست کشاورزی برای جهان سوم در راه رشد غیر سرمایه‌دارانه. تهران: ره‌آورد.

توال، آ. (۱۳۵۴). ملاحظاتی درباره‌ی روش تحقیقات مردم نگاری هیأت مشترک ایران و فرانسه. فرهنگ شناسی و فرهنگ عامه مردم، ۲، ۱۴۰-۱۴۴.

دالوند، ح. (۱۳۸۷). تاریخ پژوهش های فرهنگ مردم و مردم شناسی ایران (۷) دایره فرهنگ عامه در دهه 30. فرهنگ مردم، ۱۷۲-۱۹۰.

دالوند، ح. (۱۳۸۸). تاریخ پژوهش های فرهنگ مردم و مردم شناسی ایران (۸). فرهنگ و مردم، ۲۹،۳۰، ۲۰۱-۲۲۰.

دالوند، ح. (۱۳۹۰). تاریخ پژوهش های فرهنگ مردم و مردم شناسی ایران. فرهنگ مردم، ۳۷-۳۸، ۱۵۴-۱۷۶.

دالوند، ح. (۱۳۹۰). تاریخ پژوهش‌های فرهنگ مردم و مردم شناسی ایران (۹). فرهنگ مردم، ۱۶۴-۱۸۲.

دالوند، ح. (۱۳۹۱). تاریخ پژوهش های فرهنگ مردم و مردم شناسی ایران (۱۱) کارنامه مرکز مردم شناسی ایران (۱۳۵۱-۱۳۵۷). فرهنگ ومردم، ۱۵۰-۱۶۶.

ژان پیر دیگار، اصغر کریمی. (۱۳۵۳). بررسی توزیع چند پدیده‌ی فرهنگی در منطقه‌ی بختیاری (زاگرس مرکزی). (ه. پورکریم، تدوين) فرهنگ شناسی و فرهنگ عامه‌ی مردم باستان، ۱، ۱۰۲-۱۰۷.

ژان پیر دیگار، اصغر کریمی. (۱۳۵۶). اسنادی درباره‌ی چگونگی توزیع چند ویژگی فرهنگی در منطقه زاگرس مرکزی (۲). (ه. پورکریم، تدوين) مردم شناسی و فرهنگ عامیانه‌ی ایران، ۱۱۵-۱۲۴.

ژان پیر دیگار،اصغر کریمی. (۱۳۵۴). اسنادی درباره چگونگی توزیع چند ویژگی فرهنگی در گیلان و آذربایجان شرقی. فرهنگ شناسی و فرهنگ عامه مردم، ۲، ۱۲۰-۱۳۹.

فکوهی، ن. (۱۳۸۸، ۸ ۲۶). موانع انسان شناسی ایران: گفتگوی ایسنا با ناصر فکوهی. بازیابی از انسان شناسی و فرهنگ: http://anthropology.ir/article/692.html

لوکاشوا، ب. ر. (۱۳۵۹). ترکمن‌های ایران. (س. ا. تحویلی، مترجم) تهران: شباهنگ